Daha önce de söylemiştim esas olarak ben yorulmuyorum,yorulamıyorum enerjim, kuvvetim hep çok yüksek ama eğer çok yüklendiysem kendime işte şimdiki gibi bir yerden patlak veriyor muhakkak..
Hastayım hem de çok fena..Grip değil nezle değil,bağışıklığım düştüğü anda atağa geçen alerjik rint.Alerjik astım hastasıyım,çok uzun dönem aktif tedavi gördüm aşı/ilaç şeklinde ancak ne yazık ki kaynağı bilinemeyen bir hastalık olduğu için kesin bir çözümü de yok.Ancak kontrol altına alınabilir hale getiriliyor tedaviyle.Normal şartlarda,normal zamanlarda pek bir sıkıntım yok ama dediğim gibi çok yüklenirsem kendime büyük ataklar yaşıyorum..En çok da mevsim değişim dönemine denk geliyorsa ya da çok üzüldüysem,çok sıkıntı içindeysem çok fena oluyorum:(
Hafta başından beri çok yoğunum,nasıl geçti anlamadım.Yarın kapanışı gerçekleşecek bir kurultayımız var;sabah 9dan akşam 6ya kadar fuar alanında,aşırı formal giyinmek,on santim topuk üzerinde durmak,klimalardan dolayı kuru hava gibi etkenler zorladı beni ama asıl bunun yanında bir de psikolojik zorlanma var..Yakınımdaki biri çok sinirime dokunuyor artık,çok zorluyor beni.Susuyorum,hiç uymuyorum,cevap bile vermiyorum.Gerek yok.Çünkü bunları neden yaptığını biliyorum.Kişiler değişiyor ama bir noktadan sonra bazı kız arkadaşlarımla yaşadığım şeyler tekerrür ediyor.İkinciye aynısını yaşıyorum.Üstelik değer verdiğim biriydi,keşke bunları yapmasa bana keşke..
Okul bitecek,herkes kendi yoluna eyvallah..Bunu söylemek istemezdim ama okul arkadaşlarımın çoğu ile böyle olacak durumumuz.Üniversite döneminde tanıyıp,dostluğunu ömür boyu isteyeceğim bir avuç insan var sadece.Gerisi geçici.
Ona da şans verdim,çok defa hem de.Ama artık kendi bilir.Diyorum ya susuyorum,sabrediyorum.Belki bu davranışlarına da son verir diye umut ediyorum.Kendimi yanında rahat hissetmediğim insana da arkadaş gözüyle bakamıyorum artık.Arkadaşlarıma çok bağlıyım ama bağımlı değilim.Bu kadar gerilmeme,hasta olmama sebep olan birine de mesafeli oluyorum ister istemez.
Ve mesafe girince bir defa,tekrar ısınamıyorum..Böyleyim,sadece böyle olabiliyorum.
:)) yoksa sen de mi yengeçsin? Ben de böyle düşünerek etrafımda çok az insan bıraktım ama sonra bazen ne kadar gereksiz küslükler yaşadığımızı gördüm. Geriye dönüp baktığımda keşke daha az umursasaydım böyle durumları ve etrafımda daha çok insan olsaydı. Gençlik bu işte galiba. tavsiyem çok takma ve sen elinden geleni yap çünkü geriye dönüp baktığında ii de olsa kötü de arkadaşlarına ihtiyacın olacak sana geçmişte yaşadıklarını hatırlatacak...
YanıtlaSilyengeç değil aksine teraziyim:)yengeçler ne kadar duygusalsa teraziler de o kadar mantık insanı oluyor:)
YanıtlaSilyorumunuz için çok teşekkür ederim ama size pek fazla katılamıyorum,nicelik bakımından çoğunluk yerine nitelik bakımından çoğunluğu tercih ederim,şimdiye kadar da hep böyle davrandım ve çok şükür ki kocaman kocaman dostluklarım var,beraber büyüdüğümüz insanlar,beraber yola devam ettiğimiz insanlar..
Bunlar olduktan sonra sadece sosyal statünden dolayı biri yanında olmuş olmamış çok şey değişmiyor..