14 Kasım 2011 Pazartesi

kitaplarım/4

AZ-Hakan Günday
Hakan Günday'ın Az romanı hakkında bir çok şey söylenebilir,söyleyebilirim ama her şeyden önce Oğuz Atay'a saygı duruşu niteliği taşıdığı için takdirimi kazanıyor.

AZ,beni resmen çarptı.İnsan benliğindeki,kalbindeki o en en en karanlık yerine dokunuyor,onu irdeliyor,açıyor.

Hakan Günday kelimeleri suratımıza çarpmakta çok başarılı.

Özetle;güzel kurgu,güzel teknik,güzel konu,güzel roman!
Ve;DERDA ne kadar güzel bir isimdir...


'Bu hayatta kimseye hiçbir şeyi tam olarak anlatamayacağını anlamıştı.Biri için ölüm kalım meselesi olan,diğerinin gözünde toz kadardı.İsa çevresindeki mezarlara baktı ve iyi ki ölüyorlar,dedi içinden.İnsanoğlunun, hak ettiği için öldüğüne o gün inandı.Ölene kadar da başka bir şeye inanmadı.'

                                                                          ' -seni AZ seviyorum
                                                                           -ben daha AZ.'

Arka Kapak
Diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az...
O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z.
Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var.
O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında.
Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar.
Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler.
Senin ve benim gibi... 

11 yaşında bir tarikat şeyhinin oğluyla evlendirilen korucu kızı Derdâ ile hapisteki bir gaspçının aynı yaştaki oğlu “mezarlık çocuğu” Derda’nın bir mezarlıkta kesişen hayatlarının, bu iki çocuğu kırk yıl boyunca her tür şiddetle yontup birbirlerine hazırlayışının, (bütün anlamlarıyla) Yazı’nın bu iki çocuğu birleştirmesinin hikâyesi.
Çocuk şiddeti, hayatın şiddeti, aşkın şiddeti, inancın şiddeti, hırsın şiddeti üzerine, A’dan Z’ye şiddet üzerine, dilin ve yazının şiddetiyle bir roman…”

6 yorum:

  1. Hallaç pamuğu gibi karışık bir o yana bir bu yana giden kitap ne güzel bitiyor değil mi eleni ? Her şeye rağmen sonu güzel sonunu sevdim kitabın. Geçen yaz okumuştum.

    YanıtlaSil
  2. Bende fuardan yeni aldım kitabı..sırası gelince okuyacağım...Türkçe öğretmeni bir arkadaşımda söylemişti gerçekten çok çarpıcı bir kitapmış...güzel cümlelerinle bizi bilgilendirdiğin için teşekkürler :)

    YanıtlaSil
  3. bugün aldım kitabı. daha başlayamadım ama.. malum vizeler var.

    YanıtlaSil
  4. burak,o karışıklık bir dinamizm hissi uyandırmıştı bende okurken ve haklısın sonu oldukça güzel:)

    Hypatia,umarım beğenirsin,yorum için de ayrıca teşekkürler:)

    Lütfücüğüm,vizeler bi bitsin rahat rahat okursun:)

    YanıtlaSil
  5. blogunuza bayıldıım..=)))))))))

    YanıtlaSil
  6. çok teşekkür ederim ben de yorumunuza bayıldım:)))

    YanıtlaSil